donderdag 15 juli 2010

Help een olifant!

Onlangs hoorde ik de fantastische Engelse uitdrukking 'Elephant in the room'. Het plaatje hiernaast vertelt eigenlijk al wat de betekenis ervan is. Toch even de Wikipedia interpretatie:

"Elephant in the room" (also "elephant in the sitting room", "elephant in the living room", "elephant in the parlor", "elephant in the corner", "elephant on the dinner table", "elephant in the kitchen", "elephant in the champagne room", and "elephant on the coffee table") is an English idiom for an obvious truth that is being ignored or goes unaddressed. The idiomatic expression also applies to an obvious problem or risk no one wants to discuss.[1] It is based on the idea that an elephant in a room would be impossible to overlook; thus, people in the room who pretend the elephant is not there have made a choice. They are choosing to concern themselves with tangential or small and irrelevant issues rather than deal with the looming big one.

In onze missie om bedrijven te overtuigen, stuiten we af en toe op weerstand. Dat is op zich te begrijpen, want als je als organisatie oprecht wil starten met een dialoog (en niet alleen wil zeggen dat je dat doet), moeten er vaak behoorlijk wat dingen veranderen; sales, redactie, nieuwe succesfactoren waar op moet worden gestuurd. De weerstand die we tegenkomen is vaak emotioneel en in mindere mate rationeel van aard. Wantrouwen, angst om te veranderen, of soms een kwestie van ego. Want kwetsbaar opstellen betekent voor velen toegeven dat ze het al jaren verkeerd hebben gezien. Vaak is dit begrijpelijk, maar soms ronduit onbegrijpelijk. Zo kregen wij niet lang geleden te horen: "De wereld bestaat niet uit dialogen". De vraag waar de wereld dan wel uit bestond bleef in dat gesprek onbeantwoord. De realiteit is dat de (marketing-communicatie) wereld steeds meer uit dialogen moet gaan bestaan. Daar zijn veel redenen voor op te noemen:

* Omdat het kan! Wellicht wat flauw maar in vorige decennia was een antwoordkaart in een magazine de ultieme interactiviteit. Tegenwoordig biedt de techniek je direct de mogelijkheid een reactie af te lezen van een mogelijke actie (en direct een wedervraag te stellen)

* Door teruglopende marketingbudgetten (o.a. door de crisis) ontstaat een groeiende behoefte aan accountability. Niets is meer meetbaar dan interactieve media. Bovendien is het resultaat van een dialoog meestal duidelijker inzichtelijk te maken dan die van een monoloog. Het verschil tussen bereik en effect

* Mensen worden steeds meer reclamedoof en –blind. Alleen voor relevantie gaan we rechtop zitten. Hoe relevanter, hoe beter de resulaten. Je kunt pas relevant worden, als je in kunt spelen op behoeftes. Dat kan alleen door te vragen. Vragen stellen en dan handelen naar de antwoorden, kan alleen met een georganiseerde dialoog

* De allerbelangrijkste reden is; dat het publiek al lang is begonnen met praten. Vooral met elkaar. Over allerlei dingen maar vooral over producten en diensten van bedrijven. Slechts een handjevol bedrijven hebben zich dat gerealiseerd en zijn begonnen om zich te mengen in deze gesprekken…

Al met al staat de elephant nog in veel boardrooms te tetteren en te stampvoeten. De olifant staat hier synoniem voor honderden of soms duizenden klanten die schreeuwen, huilen, vragen, smeken, complimenteren, suggesties geven en proberen te onderhandelen. Onze suggestie zou zijn om de mouwen op te stropen, de keel te schrapen en snel terug te gaan praten. Het achterstallige onderhoud is namelijk enorm! Maar we maken ons geen illusies, want voor velen is een grote, anonieme (doel)groep die geld betaalt, zonder dat je met ze hoeft te praten, nog steeds een fijner idee.

1 opmerking:

  1. Ik heb nog wel een reden; er zijn bedrijven/organisaties die denken dat ze al dialogen voeren omdat ze op hyves en/of twitter zitten of een nieuwsbrief ZENDEN!!

    BeantwoordenVerwijderen