Waar ben ik?

Op BNR hoor ik nu iedere dag een item over de meest uitgesproken EERSTE zin in een telefoongesprek? Dat schijnt de de vraag: 'Waar ben je?' te zijn. Sinds de komst van de mobiel is die vraag onmisbaar. Als we met iemand praten vinden we het belangrijk dat we kunnen duiden waar onze gesprekspartner zich bevindt. Uit eigen ervaring weet ik dat je als beller aan iemands stem kunt horen of hij/zij wel of niet op werk is. Wel of niet op werk kan relevant zijn, want zodra je door hebt dat iemand tussen collega's staat weet je bijvoorbeeld dat intieme vragen weinig kans hebben op een antwoord. Als iemand in de C1000 staat of op een crosstrainer in de sportschool staat, weet je ook dat het gesprek kort zal zijn. Kortom de omstandigheid van de toehoorder is van invloed hoe we onze boodschap brengen of zelfs de aard van de boodschap zelf.

Pre PDA


Wie herinnert zich nog de tijd dat we mobiel- en internetloos waren? Ik denk daar weleens aan terug als het gaat over plaatsbepaling. In mijn studententijd (en daarvoor in mijn ouderlijk huis) werd er vaak met briefjes gecommuniceerd. Dan kwam je thuis en hing er (een briefje) aan het prikbord met 'Jeroen gebeld' of woorden van die strekking. Soms dagen later belde je iemand pas terug. Tegenwoordig ga je vaak op pad met een gemakzuchtig gevoel 'ik weet niet of ik het red, maar laat het wel even weten als ik later ben'. In die tijd verdween je in de anonimiteit als je op pad ging. Je was 100% onbereikbaar. Mobiele telefoons veranderden een hoop en GPS zorgde ervoor dat we vervolgens exact konden worden gevolgd. We tonen met Foursquare of Gowalla onze routes en onze bestemmingen. Met een druk op de knop twitteren en facebooken we aan de wereld deze updates.



Van café tot plantsoen

Locatie doorgeven beperkt zich niet alleen meer tot het uitgaan, bijvoorbeeld het melden in welk specifiek café of club je bent. Logisch als je wil dat je vrienden je volgen. Maar ook zakelijke afspraken worden regelmatig gedeeld, misschien wel om te pronken met een bepaald contact, het afbakenen van je terrein of door anderen te triggeren jou ook te bellen. Maar tegenwoordig is zelfs ook de aanwezigheid in het publieke domein vermeldenswaardig: treinstations, speeltuinen, plantsoentjes of snelwegen worden vermeld.

Anoniem of erg bekend?

Je hoort sommigen zeggen dat het Waar-ben-ik-spel aan het doorslaan is. Maar zoals zo vaak denk ik dat we hier een sterk staaltje menselijk instinct te pakken hebben. In het licht van alle privacy-discussies is het erg opvallend, dat mensen zo gemakkelijk en zo graag vertellen waar ze zijn en hun anonimiteit opgeven. Waarom willen we dat anderen ons volgen en onze bestemming weten? Tot nu toe wordt aangenomen dat mensen niet voldoende zijn geïnformeerd over de gevaren (met andere woorden dat het gewoon dommigheid is van Jan Publiek). Ik geloof daar niet zo in. Ik denk dat we als mens juist uit de anonimiteit willen raken. We zijn bereid de problemen en gevaren van bekendheid (of herkenbaarheid) te trotseren, zolang we maar worden 'gespot'. Sterker nog we willen bekend zijn! Niet voor niks staan er lange rijen de hoek om als er weer een televisie-talentenshow is. We willen worden nagewezen op straat. Anderen moeten waarderen dat we een doel hebben. We zoeken erkenning of zelf bewondering voor onze daden en voor de plek die we letterlijk en figuurlijk hebben bereikt. Diep van binnen willen we eigenlijk dat mensen die toevallig ook op die plek zijn ons begroeten. Het communiceren van je locatie is bijna een soort open uitnodiging voor mensen om de interactie of het gesprek te starten of in ieder geval je situatie of status te bevestigen. Het is bijna ego-strelend als het gebeurt 'He ik las dat je hier was!'.




Love is near!
De kennis over de aanwezigheid van een bepaald iemand op een bepaald moment op een bepaalde plek is zeer krachtig. Iedereen die ooit een heimelijke verliefdheid heeft gehad zal beamen dat informatie over waar jouw 'object of affection' zich bevindt zeer waardevol is. Welk modern stel heeft niet op een bepaald moment -op 1 of andere manier- geprofiteerd van de kennis over waar de ander was? Met andere woorden: de kennis over iemands locatie op een bepaald tijdstip staat -in sommige gevallen- gelijk aan een kans. Je zou deze kennis zelfs als kapitaal kunnen zien. Het enige kapitaal wat je int door het uit te geven...